ឆ្នាំ៩៣០ មុនគ.ស. (១ពង្សាវតារក្សត្រ ១២:១៦-៣៣; ២របាក្សត្រ ១០:១-១៩) ពេលដែលរេហូបោម ដែលជាបុត្រាស្ដេច សាឡូម៉ូន ទៅដល់ស៊ីគែម ដើម្បីឡើងសោយរាជ្យបន្ទាប់ពីបិតាបានសោយទិវង្គត ទ្រង់មិនព្រមបន្ធូរការបង់ពន្ធដ៏ធ្ងន់ធ្ងរដែលបិតាទ្រង់បានដាក់លើប្រជាជនទេ ដូច្នេះពូជអំបូរទាំងដប់បានបះបោរ ហើយក៏បានលើកយេរ៉ូបោមធ្វើជាស្ដេចលើពួកគេ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក គេក៏រាប់នគរខាងជើងថា អ៊ីស្រាអែល ហើយនគរខាងត្បូងថា យូដា។ ដោយសារស្ដេច យេរ៉ូបោម ចង់ឲ្យអស់អ្នកដែលទ្រង់គ្រប់គ្រងមានភាពស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់ ដូច្នេះទ្រង់ក៏សង់កន្លែងថ្វាយបង្គំមួយទៀតឲ្យពួកគេមកថ្វាយបង្គំរូបព្រះគោដែលធ្វើពីមាស។ ព្រោះតែទ្រង់បានបះបោរយ៉ាងអាក្រក់ ការនោះបានជះឥទ្ធិពលលើស្ដេចជំនាន់ក្រោយៗទ្រង់ នៅនគរខាងជើងអស់រយៈពេល២០០ឆ្នាំ។ ប្រាំឆ្នាំក្រោយមក ស៊ីសាក ដែលជាស្ដេចអេស៊ីព្ទបានមកវាយប្រហារសាសន៍យូដា និងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយបានយកក្រុងមួយចំនួន។ ស្ដេច រេហូបោម បានឲ្យទ្រព្យសម្បត្តិស្ដេច សាឡូម៉ូន ដែលទ្រង់ទុកក្នុងព្រះវិហារទៅស្ដេច ស៊ីសាក ដើម្បីឲ្យទៅបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡឹម។
Related Products
