ប្រមាណអំឡុងឆ្នាំ ៧៨៥-៤៣០ មុនគ.ស.
សង្គមអ៊ីស្រាអែលមានហោរាតាំងពីជំនាន់លោកម៉ូសេ ប៉ុន្តែភាពស្មុគស្មាញខាងនយោបាយ សាសនា និងកាលៈទេសៈក្នុងសង្គមនៅពេលនគរទាំងពីរបានបែកបាក់គ្នា ការនេះបានធ្វើឲ្យពួកហោរាកាន់តែមានតម្រូវការក្នុងការប្រកាសព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ឲ្យកាន់តែច្បាស់។ ពួកហោរា មិនដូចពួកសង្ឃទេ ព្រោះពួកគាត់មិនបានក្លាយជាហោរាបែបជាដំណរគ្រួសារទេ ហើយភាគច្រើនពួកគាត់ក៏មិនសូវមានចំណែកប៉ុន្មានក្នុងផ្នែកសាសនាដែរ។ ផ្ទុយពីពួកសង្ឃ ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅពួកហោរាចេញពីកន្លែងផ្សេងៗនៅសាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងសាសន៍យូដា ហើយហោរាខ្លះអាចចូលទៅនិយាយជាមួយនឹងពួកស្ដេចផ្ទាល់ (ឧទាហរណ៍៖ អេលីយ៉ា និងអេលីសេ) ហើយហោរាខ្លះប្រកាសព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួករាស្ត្រ (ឧទាហរណ៍៖ អេម៉ុស និងណាហ៊ុម)។