ប្រមាណអំឡុងឆ្នាំ ១៩៨-១៣៣ មុនគ.ស. នៅសតវត្សទី២ មុនគ.ស. នគរសេលើស៊ាចាប់ផ្ដើមបាត់បង់អំណាចក្នុងការគ្រប់គ្រងទឹកដីខ្លួន
ហើយអាណាចក្ររ៉ូមចាប់ផ្ដើមកាន់កាប់អំណាចនៅជុំវិញសមុទ្រមេឌីទែរ៉ាណេយ៉ាងរហ័ស។ ដើម្បីព្យាយាមបង្កើតការរួបរួមក្នុងនគររបស់គាត់ ក៏ដូចជាការពារខ្លួនពីសម្ពាធជុំវិញ លោក អន់ទីយូគូស ទី៤ អេពីផាន (Antiochus IV Epiphanes) បានដាក់ច្បាប់មួយយ៉ាងតឹងរឹងថា ទឹកដីដែលគាត់ត្រួតត្រាត្រូវតែរៀនភាសាក្រិក និងត្រាប់តាមប្រពៃណីសាសន៍ក្រិក ដែលរួមមានទាំងទឹកដីសាសន៍អ៊ីស្រាអែលផងដែរ។ សាសន៍យូដាជាច្រើនស្អប់ច្បាប់នេះ ដែលសូម្បីតែគ្រួសារម៉ាកាបាយ (Maccabees) (ដែលពេលខ្លះគេហៅថា អាសមូនេអាំង (Hasmonean)) ហើយនៅឆ្នាំ ១៦៧ មុនគ.ស. ពូជគាត់បានដឹកនាំការបះបោរ ហើយបានបង្កើតនគរឯករាជ្យថ្មីមួយសម្រាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល។
