ឆ្នាំ ១៦៧-១៦៦ មុនគ.ស. ដើម្បីបង្កើតឲ្យមាន
ការរួបរួម និងការពង្រឹងទឹកដីដែលខុសៗគ្នាច្រើនក្នុងនគរដ៏ធំរបស់ខ្លួន លោក សេលើស៊ា អន់ទីយូគូស ទី៤ បានចេញច្បាប់មួយដែលតម្រូវឲ្យគ្រប់គ្នារៀនភាសាក្រិក និងប្រពៃណីនៃការរស់នៅដូចសាសន៍ក្រិក។ គាត់ហាមសាសន៍យូដាមិនឲ្យប្រារព្ធសាសនារបស់ខ្លួន ហើយថែមទាំងកែព្រះវិហារនៅក្រុងយេរូសាឡឹមឲ្យទៅជាព្រះវិហារសម្រាប់ព្រះសេយូសដែលជាព្រះរបស់សាសន៍ក្រិក។ គាត់តម្រូវឲ្យសាសន៍យូដាគ្រប់គ្នាធ្វើយញ្ញបូជាដល់ព្រះក្លែងក្លាយតាមភូមិតំបន់រៀងៗខ្លួន ដើម្បីបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះអន់ទីយូគូស និងច្បាប់របស់ពួកគាត់។ នៅស្រុកម៉ូឌីន (Modiin) មានសង្ឃម្នាក់ឈ្មោះ ម៉ាថាធីយ៉ាស (Mattathias) និងកូនៗរបស់គាត់មិនព្រមចុះចូលក្នុងការធ្វើយញ្ញបូជាឲ្យព្រះក្លែងក្លាយ ហើយថែមទាំងសម្លាប់សេលើស៊ាដែលជាមន្ត្រីម្នាក់នៅទីនោះ ហើយមន្ត្រីនោះជាអ្នកមើលខុសត្រូវក្នុងការប្រារព្ធការទាំងនោះ។ បន្ទាប់ពីនោះ ម៉ាថាធីយ៉ាស និងកូនៗរបស់គាត់ក៏បានរត់គេចទៅឯតំបន់ភ្នំនៃហ្គភណា (Gophna) ហើយក៏មានអ្នកស្រុកជាច្រើនបានចូលរួមនឹងគាត់។ មេទ័ព សេលើស៊ា ម្នាក់ដែលមានឈ្មោះថា អប៉ូឡូនីយូស (Apollonius) បានធ្វើដំណើរចេញពីសាម៉ារី ដើម្បីទៅកំទេចពួកបះបោរចោល ប៉ុន្តែពួកបះបោរដែលឥឡូវនេះដឹកនាំដោយលោក យ៉ូដាស ម៉ាកាបាយ (Judas Mattathais) ដែលជាកូនរបស់លោក ម៉ាថាធីយ៉ាស បានវាយប្រហារពួកគាត់វិញ ហើយថែមទាំងបានសម្លាប់អប៉ូឡូនីយូសផ្ទាល់ទៀតផង។ ក្រោយមក មេទ័ព សេលើស៊ា ម្នាក់ទៀតដែលមានឈ្មោះថា សេរ៉ុន (Seron) បានធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡឹម ដើម្បីទៅសង្គ្រោះសាសន៍យូដាដែលគាំទ្រប្រពៃណីក្រិក ប៉ុន្តែទ័ពរបស់លោក យ៉ូដាស បានកំទេចពួកគេខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរឡើងច្រកបេត-ហូរ៉ុន ដែលជាផ្លូវដ៏ចោតមួយ។
