ប្រមាណឆ្នាំ ៧២២ មុនគ.ស. (២ពង្សាវតារក្សត្រ ១៧:១-៤១) ពេលស្ដេច ហូស៊ា ដែលជាស្ដេចសាសន៍អ៊ីស្រាអែលកំពុងសោយរាជ្យ ស្ដេច សាលម៉ានេស៊ើរ ដែលជាស្ដេចអាសស៊ើរបានមកវាយប្រហារសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយក៏បានយកពួកគេធ្វើជាទាសករ។ តែក្រោយមកស្ដេច ហូស៊ា បានក្បត់ស្ដេចអាសស៊ើរដោយមិនយកសួយអាករមកឲ្យទ្រង់ ហើយថែមទាំងសុំស្ដេចអេស៊ីព្ទឲ្យមកជួយទ្រង់។ ការនោះបានបណ្ដាលឲ្យស្ដេចអាសស៊ើរមកឡោមព័ទ្ធសាម៉ារីរហូតដល់វាដួលរលំ។ ស្ដេចអាសសើុរបានក្លាយជាអ្នកនិរទេសដល់ប្រទេសផ្សេងៗ ដែលឆ្ងាយពីស្រុកអ៊ីស្រាអែល រួមមានដូចជាស្រុកកូសាន និងស្រុកមេឌី ហើយស្ដេចអាសស៊ើរក៏បាននាំរាស្ត្រទ្រង់ពីទីកន្លែងផ្សេងៗក្នុងនគរគាត់ឲ្យមករស់នៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីការពារកុំឲ្យមានការបះបោរទៀត។ នេះជាចំណុចសម្គាល់អំពីដំណាក់កាលនៃទីបញ្ចប់របស់នគរខាងជើងនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ការនេះបានបណ្ដាលឲ្យសាសន៍អ៊ីស្រាអែលរៀបការជាមួយនឹងសាសន៍ដទៃដែលទើបនឹងមកនៅក្នុងទឹកដីពួកគេ ហើយការនេះបានបណ្ដាលឲ្យមានទឹកដីសាសន៍សាម៉ារីក្នុងសម័យកាលព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។