(១សាំយូអែល ៤:៣-៧:២)
នៅ​សម័យកាល​ហោរា សាំយូអែល ក្រោយ​ពី​ពេល​ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល​បាន​ចាញ់​ចម្បាំង​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​ភីលីស្ទីន​ជា​ច្រើន​លើក​ច្រើន​សារ​នៅ​ឯ​អេបេន-អេសុើរមក ទ័ព​អ៊‌ីស្រាអែល​ក៏​បាន​យក​ហឹប​នៃ​សេចក្ដី​សញ្ញា​ពី​ស្រុក​ស៊ីឡូរ​មក​ទីលាន​ចម្បាំង។ ប៉ុន្តែ សាសន៍​អ៊‌ីស្រាអែល​បាន​ចាញ់​ម្ដង​ទៀត ហើយ​ពួក​ភីលីស្ទីន​ក៏​
បាន​យក​ហឹប​នៃ​សេចក្ដី​សញ្ញា។ រាល់ពេល​មាន​វត្តមាន​នៃ​ហឹប​នៃ
​សេចក្ដី​សញ្ញា​ក្នុង​ទីក្រុង​ភីលីស្ទីន​បាន​បណ្ដាល​ឲ្យ​ពួកគេ​រងគ្រោះ​កើត​រោគ​ឫស​ដូង​បាត​ជា​ច្រើន ហេតុ​ដូច្នេះ​ពួកគេ​ក៏​បញ្ជូន​ហឹប​នៃ​សេចក្ដី​សញ្ញា​ទៅ​ទីក្រុងមួយ​ទៀត។ មិន​យូរ​មិន​ឆាប់ ហឹប​នៃ​សេចក្ដី​សញ្ញា​បាន​ត្រឡប់​មក​ស្រុក​អ៊‌ីស្រាអែល​វិញ​នៅ​បេត-សេមែស បន្ទាប់មក​គេ​ក៏​បាន​យក​ហឹប​នៃ​
សេចក្ដី​សញ្ញាទៅ​គារយ៉ាត់-យារីម ហើយ​ហឹប​បាន​នៅ​ទី​នោះ​
អស់​រយៈពេល​ប្រមាណ​២០​ឆ្នាំ។