ប្រមាណឆ្នាំ ៥៧១ មុនគ.ស. (អេសេគាល ៤៧:១៣-២៣) ការបើកសម្ដែង (សុបិន) ចុងក្រោយបង្អស់របស់ហោរាអេសេគាល គឺទាក់ទងនឹងព្រំដែនរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលព្រះជាម្ចាស់បានស្ដារឡើងវិញ ហើយក៏មានការចែកប្លង់ដីដល់ពូជអំបូរ និងព្រះវិហារដែរ។ ជាជាងលើកយកព្រំដែនតាមប្រពៃណីដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលធ្លាប់កាន់កាប់ ដែលរួមមានកាឡាតនៅទិសខាងកើតនៃទន្លេយ័រដាន់ ហើយក៏មិនមានទីរ៉ុសដែលនៅទិសខាងជើង ហោរា អេសេគាល បែបជាលើកឡើងអំពីព្រំដែនដែលមានពណ៌នាក្នុងកណ្ឌគម្ពីរជនគណនាជំពូក៣៤។ ការបើកសម្ដែងរបស់ហោរា អេសេគាល ក៏បានឈានចេញពីការចែកប្លង់បែបប្រពៃណីត្រង់ថា ការចែកប្លង់ក្នុងចំណោមពូជអំបូរមានបែបជាខ្សែដេកព្រំដែនពីជើងទៅត្បូង។
