អំឡុងឆ្នាំ ១០១០ មុនគ.ស. (២សាំយូអែល ២-៤) ភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីស្ដេច សូល សុគត លោក ដាវីឌ និងលោក អ៊ីស-បូសែត ដែលជាបុត្រាពៅ ហើយក៏ជាបុត្រចុងក្រោយគេបង្អស់របស់ស្ដេច សូល បានប្រជែងគ្នាយកអំណាច។ ស្ដេច ដាវីឌ គ្រប់គ្រងលើយូដា ដែលជាពូជអំបូរផ្ទាល់របស់គាត់នៅហេប្រុន។ ស្ដេច អ៊ីស-បូសែត គ្រប់គ្រងលើពូជអំបូរអ៊ីស្រាអែលផ្សេងៗចាប់ពីម៉ាហាណែមពីត្រើយទន្លេយ័រដាន់។ ពួកគាត់ទាំងពីរបានប្រជែងគ្នាអស់រយៈពេល៧ឆ្នាំ។ ស្ដេច ដាវីឌ កាន់តែមានអំណាចច្រើនឡើងៗ ហើយមិនយូរមិនឆាប់ក៏មានគេធ្វើឃាតស្ដេច អ៊ីស-បូសែត និងលោក អ័ប៊ីនើរ ដែលជាមេទ័ពគាត់ ហើយការនេះបានបណ្ដាលឲ្យស្ដេច ដាវីឌ ក្លាយជាអ្នកដឹកនាំតែម្នាក់ឯង។
